Sykling, samanlikna med å gå eller springa, tilsvarer det padling er samanlikna med symjing. Eg likar også at det ikkje bråkar noko særleg. Tidlegare hadde eg ein sykkel med heilt stillegåande frihjul. Det kunne vera fantastisk om det også elles var stilt der ein sykla.
Mange er interesserte i motor, og underleg nok også i sjølve motorduren. Det er ikkje det at eg er heilt uinteressert i motordur, men det skal ikkje så mykje til før eg misser interessa, og då er det berre støy.
Eg likar å sykla i motbakkar. Den disiplinerte, langsame klatringa, å berre vera til stades i augneblinken, ikkje lura på kor langt det er opp eller ned, men berre vera der og stiga langsamt høgare.
Eg likar å sykla til ein stad eg aldri har vore.
Legg att eit svar